03-11-2004
Het einde van het jaar nadert, en dat is te merken. Het wordt kouder, dus de kachel staat aan en mamma trekt me nu dagelijks mijn ski-pak aan als we naar buiten gaan. Ik hou er niet van, ik hou sowieso niet van aangekleed worden, ik heb liefst zo min mogelijk aan. Maar ja, dat kan buiten natuurlijk niet he, anders vat ik kou. Ik loop toch al een beetje met een snottebel. Verder gaat alles prima. Had ik al verteld dat mijn tandjes beginnen door te komen? Nee? Nou, dat is dus zo. In Spanje merkten pappa en mamma al dat er iets tikte als ze me lieten drinken uit een glas, en nu kun je hem al goed zien. Het is de rechtervoortand in mijn onderkaak die als eerste doorbreekt. En mamma denkt dat het tandje ernaast inmiddels ook begonnen is aan zijn doorbraak. Best lastig, ik slaap er minder rustig van en huil wat vaker. Gelukkig hebben we zo'n ding waar baby's op kunnen kauwen als ze tandjes krijgen (van ome Ed en tante Arion gekregen), en laat mamma me ook vaak op mijn speentje zuigen, dus het is nog te doen. Ik heb mijn ritme wat veranderd. Tegenwoordig ga ik slapen om een uur of 9, ben dan van 3 tot 5 's nachts wakker en dan weer van 8 tot 10. Die nachtdiensten mag pappa doen van mamma, want dan is mamma te moe om uit haar bed te komen. Pappa ziet er niet al te fit uit om 8 uur 's morgens, maar ik vind het wel gezellig. Ik slaap tussen pappa en mamma in. Heerlijk, en pappa en mamma vinden het ook gezellig. Ik kan nu al helemaal zelfstandig zitten (heel soms val ik nog om), en vind het ook erg leuk als pappa of mamma me laten staan. Pappa heeft de bodem van de box een stand lager gezet, dus nu kan ik de spijlen vasthouden. Ik kan al zelf staan, maar nog niet zo stevig, ik sta nog iets te veel met mijn kontje te wiebelen, dus pappa of mamma moet wel dichtbij blijven om me op te vangen. Ik maak ook steeds meer geluidjes, maar een echt woordje zit er nog niet in. Ik probeer het wel, maar meestal wordt het 'tatatatata', 'mamamamama', 'papapapapa' of zomaar wat geluidjes. Soms zit ik wat 'hu-hu' geluidjes te maken als ik aandacht wil en dan pak ik plotseling een octaaf hoger. Dan zit pappa te lachen omdat ie denkt dat ik me aan zit te stellen, maar ik vind het gewoon goed klinken. Pappa en mamma zijn nu bezig om het voorkamertje in te richten als mijn kamertje. Ze hebben een nieuw Snoopy-behangetje aan de muur geplakt en vloerbedekking van Winnie de Pooh gelegd. Nu nog gordijnen en een bedje en dan kan ik erin. Er staat ook al een verwarminkje. Maar ik hoop dat ze kalm aan doen, want het lijkt me maar eenzaam, zo helemaal alleen in een kamertje.
Op school gaat alles goed. Maandag heb ik wel eens een slechte bui omdat het dan alweer drie dagen geleden is dat ik op school was (dus dan ben ik het ontwend), maar de andere dagen heb ik het best naar mijn zin. De juffrouw zegt dat ik soms meer probeer te doen dan ik eigenlijk al kan. Ja, ze hebben daar ook zo veel speelgoed! Dat wil ik onderzoeken natuurlijk. Pappa is nu altijd thuis, omdat zijn werk afgelopen is en hij nog niks nieuws gevonden heeft. Dat komt goed uit, want dan kan hij mooi het huishouden doen. Dat doet ie met plezier, alleen loopt hij deze twee dagen een beetje te mokken, want de wereld wordt er niet mooier op zegt ie. Gisteren is er iemand doodgeschoten in Nederland omdat hij volgens de dader verkeerde ideeën had, en pappa is bang dat de sfeer in Nederland er niet beter op zal worden. Hij maakt zich zorgen over de wereld waarin ik zal opgroeien. En vannacht is ook nog de Amerikaanse president nog herkozen, tenminste, daar lijkt het op (ze zijn de stemmen nog aan het tellen), en dat is een domme man die de wereld er niet mooier op maakt volgens pappa, dus daarom loopt ie nu een beetje te zuchten. Nou ja, ik weet natuurlijk niet wat er precies aan de hand is, maar ik heb er wel vertrouwen in hoor. Ik ben pas nul, dus ze hebben nog tijd zat om er wat moois van te maken voordat ik buiten ga spelen!

09-11-2004
Vandaag ben ik 7 maanden! Pappa en mamma kunnen niet geloven hoe hard het gaat. Pappa zegt dat hoe ouder hij wordt, hoe sneller de tijd gaat. Ik hoor opa en oma over 'Sinterklaas' praten, want dat schijnt eraan te komen. Geen idee wat dat is, maar ik hoorde ook iets over kadootjes, dus dan zal het wel goed zijn. Weet je wat ik twee dagen geleden voor het eerst gedaan heb? Gezwaaid! Het was zondag en pappa en ik waren bij opa op bezoek. Ik zat op de bank en opa zat in zijn stoel, en pappa stond bij de deur. Ineens deden ze hun hand omhoog en begonnen ze met hun handen te wapperen en riepen "Hallo Kim!". Ze zagen er een beetje debiel uit, maar het leek me toch wel gezellig om mee te doen, dus toen deed ik ook mijn handje omhoog en zwaaide er een beetje mee. We moesten alle drie lachen en pappa kwam meteen op me afgestormd en pakte me op, zo te zien was hij behoorlijk trots op mij. Ook heb ik een nieuw woordje geleerd: "Akke". Pappa dacht eerst dat het 'pakken' betekende, maar ik gebruik het eigenlijk altijd als ik opgewonden ben, als ik iets wil pakken of wil staan of lig te trappelen op bed, dus het is multifunctioneel. Dus nu zegt pappa het ook, 'akke'. Verder gaat alles nog steeds prima. Pappa en mamma nemen me nu iedere avond mee naar de keuken, om mijn twee tandjes te poetsen. Ze hadden gelezen dat dat goed is. Het is speciale babytandpasta, die je niet hoeft weg te spoelen. Ik vind het wel lekker smaken. Mamma is vorige week met autorijlessen begonnen, zodat ze me overal naartoe kan rijden als dat eenmaal nodig is. Moeten ze wel eerst een autootje kopen natuurlijk, maar ze hebben nog de tijd, want voorlopig heb ik nog geen plannen. Op school gaat het ook goed, alleen hoorde ik pappa en mamma zeggen dat het over een maandje waarschijnlijk afgelopen is. Dan eindigt mamma's eerste inburgeringsperiode op school, en dan kan ze wel verlenging krijgen, maar kinderopvang is dan niet meer mogelijk, omdat de regering heeft gezegd dat ze dat niet meer voor mij en mijn klasgenootjes willen betalen. Ook stom! Ik vind het juist zo leuk op school. Ik ga later mooi niet stemmen op die gasten. De inrichting van mijn nieuwe kamertje ligt een beetje stil geloof ik. Pappa en mamma vinden het zo gezellig om mij in bed te hebben dat een nieuwe slaapplek nu niet zo nodig meer is. Nou, ik vind het een goed idee. Misschien kan ik komende zomer dan in dat kamertje gaan of zo, als het wat warmer is. Want nu wordt het steeds kouder, het heeft vannacht zelfs voor het eerst gevroren, brrr.

17-11-2004
Daar ben ik weer! Niet zo veel te melden, alleen dat ik snipverkouden ben. Mijn neus zit vol snot en hele luchtpijp zit vol slijm, dus ik loop nog vaker te hoesten dan normaal (ik hoest altijd wel een beetje). Pappa en mamma maakten zich er een beetje zorgen over dus toen mamma naar school was, heeft pappa me meegenomen naar de dokter. Die heeft mijn longetjes geluisterd en daar is gelukkig niks mis mee. Het zit echt allemaal in mijn luchtpijp. De dokter heeft me hoestdruppeltjes voorgeschreven en die hebben we gehaald bij de apotheek (samen met een nieuw zalfje tegen baby-eczeem, want daar heb ik ook nog steeds een beetje last van). Maar het helpt niet. Ik blijf maar hoesten. De laatste twee dagen moet ik ook een beetje overgeven na het hoesten, als ik net gedronken heb bij mamma. Gisteren ontdekten pappa en mamma dat ik veel minder hoest als ik bij pappa zit dan bij mamma. Ze dachten dat het misschien aan de melk lag, dus vannacht heeft mamma me minder melk gegeven, en dat werkte. We hebben alledrie heerlijk geslapen, en ik heb maar twee of drie keer kort gehoest. En ook nog een beetje toen ik wakker werd, maar dat is logisch, want na zo'n lange nacht zit ik helemaal verstopt. Pappa en mamma waren al wat opgeluchter nu ze ontdekt hebben hoe ze er invloed op kunnen uitoefenen, en vandaag heeft pappa de consultatie-lijn ook nog gebeld, en die zeiden dat we "baby-luuf" (wel eens van gehoord? ik ook niet) kunnen kopen om op mijn rug en borstkas te smeren, en dat we uitgebreid de tijd moeten nemen om mij bij mamma te laten drinken, met veel pauzetjes. De maag zit vlak bij de luchtpijp zei die mevrouw, dus als de ene geïrriteerd is, kan de tweede ook zomaar meedoen. En als ik gedronken heb moet ik niet op mijn buik op mamma blijven liggen, zoals ik nu meestal doe, maar moet mamma me in een halve zithouding laten zitten. Mijn buik moet ontlast worden. Dus dat gaan we proberen!
Verder gaat alles nog prima. Ik heb nu maar één hobby, en dat is: staan. Ik kan nu echt al onafhankelijk staan, tenminste, als ik me met mijn handen nog ergens aan kan vasthouden, dus pappa en mamma laten me maar lekker veel oefenen in de box en tegen de buitenkant van de box aan. Als ze me in de box laten zitten, grijp ik meteen de spijlen en probeer ik mezelf omhoog te werken, maar verder dan op mijn knietjes of op een knie en een voet lukt me nog niet. Ik kom nog net ietsje kracht tekort om dan helemaal te gaan staan, dus ik hoop dat dat er snel bij groeit. Verder heb ik niet zo veel plannen voor vandaag, we moeten alleen naar het afscheidsfeestje van Jan in Delft vanavond. Dat schijnt in een oud restaurant te zijn waar de kippen gewoon over de vloer lopen, dus dat lijkt me wel geinig. Alleen ome Leon en tante Maribel zullen er niet bij zijn waarschijnlijk, want die zijn maandag naar Thailand gevlogen.

22-11-2004
Vandaag ben ik voor het eerst helemaal zelf gaan staan! Pappa had me even in de box gezet en mamma lag op bed Nederlands te leren, en toen pappa tv zat te kijken, probeerde ik het nog eens. Ik zette me op een voet en een knie en zette kracht met beide benen, terwijl ik die andere voet ook nog zoveel mogelijk onder mijn lijf probeerde te brengen en me daar ook mee afzette. En zo lukte het! Ik lachte naar pappa en toen die opzij keek, sprong hij op van verbazing. Hij riep mamma erbij en toen stonden ze allebei te klappen voor mij. Ik stond te glimmen van trots natuurlijk.
Met mijn verkoudheid gaat het iets beter. Afgelopen vrijdagnacht had ik het echt niet best. Ik moest vreselijk hoesten en gaf weer over, en toen pappa me oppakte moest ik weer zo hard hoesten dat ik er bijna in bleef. Ik stikte zowat. Pappa en mamma besloten meteen om de volgende ochtend naar de dokter te gaan. Dat was zaterdag dus dat werd de weekend-dokter vlakbij het Leyenburg-ziekenhuis, en die heeft mijn borstkas weer beluisterd. Hij zei dat ik "piepte en kraakte", en toen heeft ie me neusdruppels en een soort beademingsapparaatje voorgeschreven. Die hebben pappa en mamma gehaald in de apotheek er vlak naast, maar dat beademingsapparaatje hoefde alleen gebruikt te worden als het heel erg werd, zeiden ze. Dat hebben we nog niet gebruikt maar de druppeltjes wel, en die lijken wel effect te hebben, want mijn gehoest is minder geworden en ik geef niet meer over. Ik hoop dat dat zo blijft!

08-12-2004
Gaan staan is nu makkie gebakkie voor mij. Ik stap zelfs al een beetje rond in mijn box, en hoef me dan alleen maar losjes met één hand vast te houden. Het volgende doel is dan natuurlijk lopen, dus daar oefenen we dagelijks op. Als ik dat binnenkort kan, ben ik veel sneller dan pappa was, want die was geloof ik al vijf jaar toen hij pas zijn eerste stapjes zette. Haha, geintje natuurlijk. Maar het schijnt wel erg snel te zijn. Voor de rest gaat het ook goed, alleen dat hoesten blijft een probleem. En die uitslag, vooral bovenaan mijn lijf, daar zitten een paar behoorlijk rode plekken. Het wordt wel minder de afgelopen dagen, maar dat is wel vaker gebeurd, en dan neemt het daarna weer toe. Ik schreef de vorige keer dat ik hoopte dat het overgeven afgelopen was, maar dat is helaas niet gebeurd. Eén avond moest ik zo hoesten dat ik de kots een halve meter uit de box spuugde. Pappa en mamma stonden er geschrokken naar te kijken. Ik heb er verder niet zo veel last van want een paar seconden later lach ik alweer, maar het is wel vervelend. Nou had pappa de laatste keer dat hij met mij op het consultatiebureau was al van de verpleegster gehoord dat het ook weleens een koemelk-allegie kan zijn. Dat schijnt 1 op de 20 baby's te hebben, en daar groeien ze meestal rond hun vierde overheen, maar dat kan de oorzaak zijn van allerlei klachten, waaronder ook overgeven, uitslag en benauwdheid. We hebben het gecheckt op internet. Die koemelk drink ik zelf niet, maar mamma wel, en zo krijg ik het via haar melk toch binnen. Dus nu heeft mamma besloten dat ze op koemelkdiëet gaat. Dat houdt in geen melk, yoghurt en kaas eten, in elk geval voor twee weken. Dan gaan we weer naar het consultatiebureau en dan bespreken we de resultaten. Voorlopig lijkt er dus wel goed te gaan, maar mamma is pas een paar dagen bezig, dus we kunnen er nog niet echt veel van zeggen.
Maar gisteren had ik wel mijn makkelijkste dag tot nu toe. Ik vond het zelfs leuk om een uurtje in de box te zitten en rustig met mijn speelgoed te spelen (ik heb ook wel erg mooi speelgoed gehad van Sinterklaas!). Ik hoorde pappa en mamma elkaar aanstoten, want dit hadden ze nog nooit gezien. Ik had trouwens nog helemaal niks over Sinterklaas verteld hè? Nou, dat was dus erg gezellig. Op zaterdag 4 december vierden we het bij oma (we waren iets te laat want we hadden de trein gemist), en de dag erna bij opa. Opa en pappa hadden allebei een heel lang gedicht in een vreemd taaltje, dat was "Haags" zeiden ze. Ze vonden het zelf erg grappig, maar ik begreep er niks van. Ik viel er bij in slaap. En op mamma d'r school hebben we ook nog Sinterklaas gevierd, daar mocht pappa ook bij zijn. Ik hoopte dat daar de echte Sinterklaas ook zou komen, maar die kwam niet zei de juffrouw, want de vorige jaren waren de kinderen zich rot geschrokken toen Sinterklaas met z'n Pieten binnenkwam. Dan zat de helft te huilen, dus dat was niet zo'n succes. Nou jammer, nu heb ik hem alleen maar op tv gezien. Pappa en mamma hoorden van de juffrouw trouwens nog wel iets opmerkelijks: die zei dat ik de komende tijd, als mamma naar verlengde inburgeringscursus gaat, rustig nog op de kinderopvang kan daar. Daar moet dan wel voor betaald worden want dat is de nieuwe wet, maar meneer Visser, de inburgeringsbegeleider van mamma, had juist gezegd dat we absoluut niet meer op school terecht konden met mij. Wat een prutser. dat was al de zoveelste keer dat die man blunderde zeiden pappa en mamma, dus daar hebben ze niks aan. Pappa en mamma waren al bij twee kinderdagverblijven in de buurt wezen kijken en vragen of ik daar op kon, maar dat is nu dus niet nodig. Ik ben er wel blij mee, want ik vind de juffrouw heel lief (en zij mij geloof ik ook), en zo kan ik tussen de middag toch nog moedermelk krijgen van mamma. En knuffels natuurlijk!

09-12-2004
Vandaag ben ik op een trouwerij geweest! Pan Xu, de beste vriendin van mamma op school, ging trouwen met haar Amerikaanse man. We gingen direct uit school met bijna de hele klas naar het stadhuis. Ik had het prima naar mijn zin, zo goed zelfs dat ik op een onbewaakt moment, toen het helemaal stil was in de zaal, een grinnikje losliet. Iedereen draaide zich om naar mij. Eerst dacht ik dat ze misschien boos zouden zijn, maar nee hoor, ze lachten naar me, hihi. Daarna zijn we naar het huis van Pan gegaan en hebben we nog wat gegeten. Op school moesten mamma en haar klasgenoten trouwens een stukje schrijven over een onderwerp dat ze zelf mochten kiezen. Bijna iedereen schreef over het land waar ze vandaan kwamen, maar mamma schreef over mij. Ze schreef: "Ik heb zo op hem gewacht. Hij is mooie zoon." Lief hè :-)

15-12-2004
Shit, mijn uitslag wordt erger. Het koemelkdiëet van mamma lijkt dus niet te werken. Gisteren deed pappa me in bad, en hij schrok van hoeveel erger het in een paar dagen geworden was, zei hij tegen mamma. Vooral rond mijn nek, op mijn schouders en borst zitten een paar rode plekken die wel een paar cm groot zijn. Mijn rug lijkt wel van een luipaardje, zei pappa. Op mijn linkerarm zit een harde rode plek die aanvoelt als schuurpapier. Ik begin er nu ook last van te krijgen. Het jeukt niet echt, maar ze zijn gevoelig en doen soms pijn. Ik slaap er onrustig van en vandaag op school ging het ook niet lekker. Ik huilde veel, en toen ik thuiskwam zagen pappa en mamma waarom: twee van de plekken op mijn linkerschouder waren wondjes geworden, en dat deed zeer. Vanmorgen nam pappa me mee naar het consultatiebureau en de conclusie was dus dat het niet aan de koemelk ligt, maar het zou nog aan andere allergeenrijke dingen kunnen liggen, zoals vis en noten. Dus we hebben afgesproken dat mamma dat nu drie weken gaat proberen (melk mag ze dan wel weer drinken), en als dat ook niet werkt, gaan we naar de dokter want dan is het waarschijnlijk geen allergie maar gewoon eczeem. En dan hebben we een sterkere zalf nodig. Vanavond zijn pappa en mamma al begonnen met het insmeren van al mijn plekken met de hormoonzalf die we al in huis hebben, dat is de sterkere van de twee tubes, en dat leek al wat te helpen. Aan het eind van de avond waren de plekjes al minder rood geworden. Ik denk dat ik ook wel goed kan slapen straks. Ondertussen heeft pappa ook nog met tante Laura gemaild omdat hem te binnen geschoten was dat die ook last heeft of had van uitslag, en die mailde hem dat ze daar inderdaad lang last van gehad heeft, maar dat ze nu een zalfje gebruikt dat alles onder controle houdt. Onze familie is atopisch, zei ze. Daar had pappa nog nooit van gehoord, en ik ook niet! Maar het houdt in dat er een combinatie van eczeem, bronchitis en allergieen voorkomt (ook bij ome Leon vroeger en bij pappa's oma Stigter), dus echt een verrassing is het niet dat ik ook iets heb. Nou, jammer dat ik dit waarschijnlijk de rest van mijn leven houd met een beetje pech, maar tante Laura zei dat zo'n zalfje eens in de drie dagen niks voorstelt, dus dat is dan weer een pluspuntje. We zien het wel. Verder ga ik nog steeds als een trein, dus als dit de ergste is van onz problemen, mogen we eigenlijk niet klagen.

19-12-2004
Die zalf werkt prima! Pappa en mamma hebben me er elke dag twee keer mee ingesmeerd, en mijn uitslag werd zienderogen minder. Nu is het al bijna weg, kijk maar. Mamma is ook maar gestopt met haar allergeen-dieet, omdat het zo goed als zeker geen allergie is maar constitutioneel eczeem. Nou, als ik dan toch moest kiezen, heb ik ook liever eczeem dan een allergie, want smeren is minder erg dan diëten :-) Mijn humeur is ook weer op maximaal niveau, ik moet om van alles lachen, en daar moeten pappa en mamma dan ook weer om lachen. Pappa wilde hier even opschrijven wat me allemaal aan het lachen maakt, dan kunnen we dat later nog eens teruglezen. Ok, ga je gang maar, pap.
"Als Kim bij me op schoot staat en hij kijkt me aan en ik kijk fluitend om me heen alsof ik hem niet zie, en kijk hem dan ineens aan en doe alsof ik hem in geen tijden gezien heb en zo blij ben om hem weer te zien, en 'Kim! Kim!' roep en hem omhels, giert ie het uit van de pret. Of in dezelfde situatie, maar dan ineens 'Boe!' roepen. Of weer in dezelfde situatie, als ik lalala zing op de melodie van The Sound of Music, terwijl ik tussen iedere zin als een soort drum een paar kusjes op zijn wangen geef. of als ik hem omhoog gooi, of staand wild slingerend heen en weer wieg, of in zijn buikje of onder zijn kin kietel, of onder zijn kin kusjes geef. Of als hem op mijn schoot neem achter de computer en een vrolijk mp3'tje op zet, terwijl de Windows Media Player allerlei mooie kleuren op beeld laat zien. Of spelletjes zoals 'Ha kiekeboe' en 'Komt een muisje aangelopen'. En met mamma vindt ie het leuk om op bed te dollen en allerlei spelletjes te doen als ze hem op schoot heeft staan, net als bij pappa. Eigenlijk vindt Kim alle aandacht leuk, maar dit zijn de toppers."
Ok, bedankt pap, ik neem het weer van je over. Het klopt wel ongeveer wat ie zegt, alleen vandaag was ik er helemaal niet blij mee dat ie me omhoog gooide. Want wat gebeurde er? Mamma en ik kwamen terug van de Boogaard en pappa pakte me op uit de kinderwagen en wilde me weer omhoog gooien zoals altijd, maar hij vergat dat ie deze keer onder het verlaagde tussenstuk tussen de voorkamer en de achterkamer was gaan staan. Dus hij gooide me met volle kracht omhoog en BAM! Ik knalde keihard met mijn kop tegen het tussenstuk aan. Ik gilde het uit en pappa schrok zich helemaal te pletter. Het was zo'n harde klap, hij dacht dat er iets kapot moest zijn. Dat dacht ik zelf ook, want het deed zo'n zeer. Ik heb een paar minuten heel hard gehuild, terwijl pappa me overal knuffelde en me probeerde te troosten. Mamma kwam er ook bij staan, maar ze was niet boos op pappa en ze zag meteen dat er niet echt iets aan de hand was. Ik had niet eens een bult. Toen kwam ik weer een beetje tot bedaren, en pappa ook. Maar de rest van de dag heeft ie er last van gehad, zei ie. Dit was zijn eerste grote blunder, en hij voelde zich er erg schuldig over. Ik deed er niet moeilijk over, kan gebeuren. De rest van de dag ben ik met pappa eerst naar overgrootvader Stigter geweest en daarna naar opa z'n huis, en eenmaal weer thuis heeft pappa me weer in de lucht gegooid. Op de goede plek ;-) En mamma had in de tussentijd een mooie nieuwe kinderwagen voor mij gekocht!

21-12-2004
hoi zoon, je vader hier. ik hoop niet dat je het erg vind dat ik even je dagboek binnen glip. maar ik denk dat ik vanavond voor het eerst echt gevoeld heb wat het betekent om vader te zijn. het is een gevoel van pure verbondenheid dat je nergens anders ervaart, althans ik niet. misschien alleen heel lang geleden, met mijn moeder. je hebt vanavond zo lief staan spelen tussen mijn knieën met een stukje stokbrood, wel bijna een uur lang. en later op mijn schoot. je deelde je stukje brood met mij en hield je hand net zo lang omhoog bij mijn mond, tot ik er ook een paar knabbeltjes van kon nemen. en daarna heb je met de blokken zitten spelen naast me, en daarna hebben we samen naar mooie muziek zitten luisteren achter mijn computer. hoewel we vanavond heel wat naar elkaar gelachen hebben, kreeg ik het tijdens 'simple song' van lyle lovett even te kwaad. ik had je in mijn armen, keek je aan en lyle lovett zong:

"So hear my words with faith and passion
For what I say to you is true
And when you find the one you might become
Remember part of me is you."

dat wilde ik even kwijt, zodat het niet vervliegt in de tijd. morgen doe ik weer normaal ;-) ik hou van je,

je vader.

01-01-2005
Gelukkig Nieuwjaar! Zo zeg, 2005 alweer, de tijd vliegt. Ik word oud! Gisteren zijn we naar opa gegaan en daar hebben we oud-en-nieuw gevierd, zoals dat schijnt te heten. Er was me beloofd dat het iets bijzonders zou worden, want pappa vertelde dat er dan in de lucht allerlei mooie kleuren en knallen te zien zijn om twaalf uur 's nachts. Maar laat ik nou net om elf uur slaap krijgen, en vervolgens overal doorheen slapen! Mooi is dat. Nou ja, volgend jaar dan maar. En ik weet nu toch hoe het eruit ziet, want op tv vandaag zag je hoe ze over heel de wereld oud-en-nieuw vierden. Inderdaad mooi. Ik heb wel zin in het nieuwe jaar, want het gaat nog steeds prima met mij. Ik loop al als een jonge kievit! Ik kan nog net niet helemaal los lopen, maar dat is een kwestie van tijd, dat voel ik. Met mijn loopwagentje wandel ik het hele huis door, en in de box of langs de tafel heb ik aan één hand genoeg om mijn evenwicht te bewaren. Ik hoor van alle kanten dat de meeste baby's van acht-en-halve maand nog niet zo ver zijn, dus ik ben behoorlijk trots op mezelf. En mamma ook. Eerst liep ze een beetje te mopperen omdat ze dacht dat ik langzaam was, omdat andere baby's in mijn klas al kruipen en ik niet, maar kruipen vind ik voor watjes! Dat kan iedere slak. Lopen, dat is pas het echte werk.
Mamma en ik hebben nu kerstvakantie, dus we trekken er elke dag op uit. Meestal naar het centrum om wat kleren te kopen of zo, of om te ontbijten bij de V&D. Pappa komt er dan ook bij, als hij uitgeslapen is. En van de week zijn we twee keer naar Amsterdam geweest, omdat ze daar Chinese en Japanse supermarkten hebben, dat vindt mamma leuk. Ze heeft er spullen gekocht voor de wokwo-maaltijd die we bij opa gegeten hebben met oud-en-nieuw. Een soort fondue is dat, maar dan in water. Pappa loopt er vrolijk bij deze dagen, omdat zijn internet-inkomsten deze maand met honderd procent gestegen zijn, zegt ie. Dus hij denkt dat hij daar snel zijn werk van kan maken. Dat zou leuk zijn, want dan is hij elke dag thuis. En dan kan hij een laptopje kopen zodat hij vanaf elke plek zijn werk kan doen, dus dan kunnen we makkelijk over drie jaar in Spanje gaan wonen. Dat wil mamma graag, en ik ook! Ik heb nog nooit zoveel complimentjes gekregen van vrouwen als tijdens onze vakantie in Oliva drie maanden geleden, dus daar wil ik best weer heen ;-)

13-01-2005
Ben ik weer! Ik ben nu net de negen maanden gepasseerd, en ik loop als een renkoekoek. Ik moet nog wel een hand gebruiken om ergens tegenaan te leunen, maar mamma oefent al met me om me helemaal los te laten staan, dus ik denk wel dat ik dat ook snel kan. Ik vind lopen het leukste wat er is, ik loop de hele dag heen en weer te drentelen van de achterkamer naar de voorkamer (soms de hele kamer rond) en heb ook de rest van het huis al verkend. Een keer ben ik daarbij met mijn kop tegen een handvat van een la gevallen en dat deed wel pijn, maar daar huil ik nooit zo lang om. Om de moeilijke stukjes te overbruggen heb ik tussen neus en lippen door ook maar even leren kruipen, dus ik kom overal waar ik wezen wil. Mamma is erg blij dat ik eindelijk ook kan kruipen, want ze dacht dat andere kinderen in mijn klas sneller waren dan ik. Echt niet! Pappa zegt dat mijn manier van kruipen precies lijkt op hoe dat kleine olifantje in "Jungleboek" loopt, met stevige passen en een beetje uitzwaaiend met mijn armen en benen. Met mijn uitslag gaat het ook goed, als pappa en mamma me af en toe eens insmeren, blijft het goed weg. Deze week was de kerstvakantie weer voorbij, dus ik ben weer naar school geweest met mamma. De juffrouw was blij om me weer te zien, en ik haar ook. Alleen ga ik vanaf nu nog maar twee dagen per week naar de kinderopvang, omdat pappa en mamma het nu zelf moeten betalen, dus dan kan het geen vier dagen meer. De wet is veranderd of zo, zei pappa. Stomme wet! Hoewel, nu past pappa twee middagen meer op me, en dat is ook gezellig.
Eergisteren is het eerste kindje geboren van een lange rij bevallingen van vrienden van pappa en mamma die dit jaar op het programma staan. In totaal worden er zes baby's verwacht (en vijf trouwerijen)! Sandra, de oude date van pappa waar hij contact mee gehouden heeft, is moeder geworden van een meisje, Elina. Vandaag kreeg hij het kaartje, dat hij een poosje geleden zelf met Sandra gemaakt heeft op de computer. Sandra en haar man Peter hebben ook een website, die is hier te bewonderen. Ik sta ook op hun prikbord!
Vandaag hebben pappa en mamma besloten dat pappa niet meegaat als mamma en ik in mei naar Taiwan te gaan. Pappa heeft nog helemaal geen behoefte aan vakantie, want hij is nu elke dag thuis en druk bezig om van zijn internetwerk zijn beroep te maken. Dus dan gaat ie liever eind volgend jaar mee, als het volgende bezoek aan Taiwan op het programma staat. Dan gaan we daar met zijn drieën oud-en-nieuw vieren. Mamma vond het goed, want dan kunnen wij bij een vriendin van mammma in Taiwan verblijven, in plaats van in een hotel. Zij wil wel heel graag naar Taiwan, om de trouwerij van haar beste vriend Win Chi bij te wonen, en om mij aan iedereen te laten zien natuurlijk :-)

28-01-2005
Zo, ik schrijf maar weer eens even wat, anders gaan jullie je misschien afvragen of ik nog wel leef. Ja hoor, volop zelfs! Maar er is gewoon net zo veel nieuws te melden op dit moment. Ik loop de hele dag te drentelen door het huis en op school, en de moeilijke stukjes kruip ik. Zo kom ik overal. Dat heeft als gevolg dat pappa en mamma constant in de gaten moeten houden waar ik uithang, maar dat vinden ze wel gezellig. Geloof ik. Maar toch gaat er nog wel eens wat fout. Ik ben al meerdere malen met mijn kop ergens tegenaan gebotst of gevallen en heb dan ook meerdere schrammetjes en kleurtjes op mijn voorhoofd, maar dat mag de pret niet drukken. Op school hebben we helemaal een gaaf karretje, dat ding gaat hard! Ik ren ermee door de klas, de juf wordt er soms een beetje gek van zei ze tegen mamma. Maar ik kan gewoon niet stoppen. Verder leer ik ook steeds meer andere dingen. Ik kan nu al met pappa of opa meedoen als ze "Klap eens in je handjes, blij, blij, blij" doen, en zet net als zij mijn handjes op mijn bolletje. Andere spelletjes, bijvoorbeeld met mamma of oma, snap ik ook snel en ik vind bijna alles leuk (zolang het maar herhaald wordt). Met pappa oefen ik ook dagelijks met de bal, ik heb alleen nog niet helemaal door hoe ik hem terug kan gooien. Nu raak ik hem soms bij toeval goed en rolt ie terug naar pappa, maar meestal moet hij hem uit een ander hoekje halen. Nou ja, doet ie ook nog eens wat aan beweging, want vorige week woog ie 96 kilo. En dan noemen ze mij een dikkerdje! Wisten jullie trouwens al dat het kind van ome Leon en tante Maribel een jongetje wordt? Ja, dat wordt het, dus ik krijg een neefje over een paar maanden. Pappa zei tegen ome Leon dat het Nederlands elftal van 2025 dus al voor twee elfde compleet is, hihi. En wisten jullie al dat Win Chi, die vriend van mamma, nu toch niet in mei gaat trouwen? Ze hebben daar in Taiwan allemaal een persoonlijke 'docent' zoals ze dat noemen, een soort wijze man die ook een beetje kan waarzeggen, en die bepalen de datum. Er zijn maar heel weinig data waarop er getrouwd kan worden. Alles moet goed zijn, de sterren moeten gunstig staan, noem maar op. En zo'n dag is er niet in mei, misschien is de eerste pas in september. Dus dan is er minder reden voor ons om in mei naar Taiwan te gaan, maar we gaan toch, mamma en ik. Mamma wil gewoon heel graag even terug, en in mei is het weer het mooist. Ze wil dan ook snel haar rijbewijs gaan halen in een spoedcursus. Verder kan ik nog melden dat pappa vandaag het korste sollicitatiegesprek ooit gehad heeft (twee minuten, omdat pappa door zijn internetwerk en plannen voor Spanje niet kon garanderen dat ie minstens vijf jaar inzetbaar zou zijn), dat pappa en mamma een erg cool zitje voor op de fiets gekocht hebben voor mij en dat onze kerstboom nog steeds staat, omdat we het zo gezellig vinden :-) En dat was het dan weer, tot ziens!

02-02-2005
Vandaag was een rotdag. Ik schijn weer een een bepaalde "periode" te zitten (volgens "Oei! Ik Groei"). Dat houdt in dat mijn hersens zich weer wat verder ontwikkeld hebben waardoor mijn wereldje verandert, en dat geeft onrust, schijnt het. Ja, ik verzin het ook niet, maar dat staat er. Er staat ook dat ik dan alleen bij mamma wil zijn. Nou, dat klopt wel! Ik voel me helemaal niet lekker als ik haar niet kan zien. En laat mamma nou net vandaag heel de dag naar school gegaan zijn, terwijl ik thuis moest blijven met pappa. Ik heb de hele boel bij elkaar gebruld. Pappa was er niet zo blij mee, geloof ik. Op een gegeven moment trok hij de conclusie dat hij er ook niets aan kon veranderen, en heeft ie me maar in de box gezet. Toen heb ik nog harder gehuild. Ik voelde me pas weer wat beter toen ie me mee nam naar buiten, voor een wandeling, en naar de supermarkt. Toen we thuiskwamen, kwam mamma ook net thuis, toen was ik weer blij. Maar nog geen uur later viel ik heel ongelukkig tegen de tafelrand aan en scheurde ik dat kleine toompje dat aan de binnenkant van mijn bovenlip zit, vlak boven mijn voortanden. Pappa en mamma dachten eerst dat er niets aan de hand was, maar toen zagen ze plotseling het bloed uit mijn mond lopen. Ze schrokken zich een ongeluk. Ik keek er zelf ook van op, mijn hele mond zat onder het bloed. Wat kan zo'n klein toompje bloeden zeg. En net toen dat ook weer een beetje bedaarde, kwam de nieuwe onderbuurman (een grote lelijke Surinamer) voor de derde keer zeuren dat onze vloer teveel kraakt. Pappa heeft hem netjes afgewimpeld, maar het duurde wel een kwartier voordat de man vertrok. Wat een eikel. Kortom, een dag om snel te vergeten. Morgen mag ik gelukkig weer met mamma mee naar school :-)

09-02-2005
Vandaag ben ik precies tien maanden. Om met mamma te spreken: hiep hiep hiep, hoelaaa! We hebben het niet echt gevierd of zo, het was gewoon een leuke dag, zoals altijd. Maar ik heb mijn dagboek opengeslagen om even te noteren wat ik nu eigenlijk allemaal kan. Anders vergeten we dat misschien later weer hè. Nou, lopen is dus inmiddels gesneden koek, dat doe ik al anderhalve maand. Nog niet helemaal los (die stukjes kruip ik liever), maar met één hand tegen de muur loop ik het hele huis door. Als pappa of mamma mij een hand reikt, pak ik die en loop ik een stukje met hen mee. Ik kan vanuit iedere positie in iedere andere positie komen. Een tijdje terug kon ik bijvoorbeeld niet overeind komen als ik op mijn buik lag. Dat was lastig, dus ik ben blij dat ik dat nu wel kan. Wat ik graag doe, is een beetje rond kruipen en als ik dan iets interessants tegenkom, op mijn kont gaan zitten en dat eens rustig bekijken. Ik herken al van alles en weet waar het voor dient. Als ik bijvoorbeeld mijn speen zie liggen, pak ik die op en stop ik die in mijn mond. Soms wel ondersteboven, maar een kniesoor die daar op let. Als ik een kaakje zit te eten, dan weet ik dat pappa of mamma dat misschien ook wel lekker vindt, dus dan bied ik die ook een hapje aan. Als pappa of mamma me iets voor doet, doe ik dat soms wel na, maar daar gaat mijn belangstelling niet zo naar uit. Ik wil best mijn tong eens uit steken als zij dat ook doen, of terug zwaaien als zij zwaaien, maar ik vind wilde spelletjes veel leuker. Rondzwieren, opgegooid worden en kietelen vind ik kicken. Woordjes zeggen lukt nog niet echt, maar als pappa één voor één mijn voeten, benen, armen, handen, borst, kin, lippen, wangen, oren, ogen, voorhoofd en haar aanraakt en ze opnoemt, luister ik aandachtig. Als hij eindigt met een prikje in mijn buik, vind ik het een erg leuk spelletje. Mijn favoriete liedje is "Klap eens in je handjes, blij blij blij". Ik klap dan ook in mijn handjes en doe ze op mijn hoofd. Soms blijft het liedje in mijn hoofd zitten. Laatst waren we na het ontbijten bij de V&D in een schoenenwinkel beland en zat ik naast pappa in mijn kinderwagen te wachten tot mamma iets afgerekend had. Toen neuriede ik dat liedje weer en klapte in mijn handjes en deed ze op mijn hoofd. Pappa keek verwonderd op en vertelde het meteen aan mamma. Haha! Waar je ze al niet mee kunt verrassen als baby.

24-02-2005
Ik ben een beetje ziek. Niet zo erg hoor, maar een beetje verhoging en een verhoogde oogsmeer-productie. Of heet dat 'slaap'? Nou ja, dat moet ik allemaal nog leren. Het schijnt dat er wel meer mensen zijn in Nederland die dat nu hebben, dus ik zal het wel op school opgelopen hebben. Mijn ritme is hierdoor ook een beetje in de war. Normaal gesproken ga ik pas om half elf 's avonds slapen, maar nu lig ik er al voor acht uur in. Maar om twaalf uur word ik dan weer wakker, en wil ik eruit. Pappa is daar niet zo blij mee geloof ik, want die wil 's nachts werken, maar ik vind het wel gezellig. Verder gaat alles goed. Vandaag probeerde mijn vriendje Mustafa op school mijn speentje af te pakken, maar dat pikte ik dus niet. Ik pakte hem gelijk weer terug. Pappa en mamma waren trots op me, zeiden ze. Ja wat dachten ze dan, dat ik die Mustafa er zomaar met mijn speentje vandoor liet gaan! Voor de rest heb ik eigenlijk niets te melden. Behalve dat oma haar pols een klein beetje gebroken heeft op de ijsbaan en in het gips zit, maar dat komt ook wel weer goed. Dus ik ga maar weer stoppen, want het is half drie 's nachts en ik zit pappa van zijn computer af te houden. Ok, nu mag jij weer pap. Doei!

02-03-2005
Het heeft even geduurd, maar het is nu eindelijk echt winter in Nederland. 's Nachts vriest het en er ligt een dik pak sneeuw over het hele land. In het noorden ligt er zelfs een halve meter zag ik op tv, daar wordt geen post meer bezorgd, de scholen zijn dicht en de bussen rijden niet meer. Hier gelukkig nog wel, want ik ben net met mamma naar het centrum geweest. We hebben voorjaarsvakantie, dus we nemen het er van. Toen we terug kwamen en pappa de trap af kwam om mij in mijn kinderwagen naar boven te tillen, gooide mamma een sneeuwbal naar hem. Dit liet hij natuurlijk niet op zich zitten, dus hij gooide er een paar terug. Maar mamma was hem te vlug af en ze gooide er eentje recht op zijn bril. Toen gooide hij er eentje op haar kop. Ze zaten helemaal onder de sneeuw toen we de trap op gingen. Trouwens, misschien is het je opgevallen dat er al een poosje geen nieuwe foto's meer op mijn site verschijnen. Dat komt omdat het USB-snoertje van de camera naar de computer kapot is. Normaal gesproken herkent dat snoertje vanzelf wat voor apparaat er aan hangt, maar toen ik er een keer op sabbelde, verscheen de melding "Het USB-apparaat wordt niet herkend" in beeld. Dat was ik dus! Sindsdien doet ie het niet meer. Jammer, maar we gaan morgen toch naar de stad (en naar het consultatiebureau), dus dan kopen we wel een nieuwe. Pappa z'n computerzaken gaan goed zegt ie, dus we zijn rijk!

15-03-2005
Op het consultatiebureau was alles goed, alleen was pappa een beetje boos op de kinderarts. Die begon opeens allerlei nadelen op te noemen van de zalf die ik elke dag moet smeren. Hij zei dat het de huid plaatselijk kan laten afsterven en dat het groeistoornissen kan veroorzaken. Maar pappa z'n eigen dokter en de andere arts van het consultatiebureau hadden daar helemaal niets over gezegd. Dus toen vroeg pappa aan die arts hoe vaak dat dan wel voorkwam en of hij dat zelf ooit meegemaakt had. Toen moest ie bekennen dat ie dat nog nooit meegemaakt had. Typisch zo'n hondje dat er ook even overheen wil pissen, zei pappa later. Maar het kwaad was toen al geschied, want mamma was ongerust geworden over wat de arts gezegd had over groeistoornissen. Dus toen heeft zij de dagen daarna de zalf niet gebruikt, maar in plaats daarvan een soort wit poeder dat ze een tijd geleden van een collega in Taiwan gekregen had, op mij gesmeerd. Ze zei tegen pappa dat dat beter werkte. Maar toen pappa mijn huid zag, schrok hij, want mijn uitslag was heel erg geworden. Vooral op mijn zij en onderaan mijn hals zaten hele lelijke dikke plakken. Ik voelde me ook niet zo best, en huilde meer dan gewoonlijk. Mamma zei dat dat nog wel goed zou komen, maar daar ging pappa niet mee accoord. Hij zei dat we gewoon de zalf weer moesten gebruiken, en dat hij mij de volgende dagen zelf zou insmeren. Dat gebeurde, en nu zie ik er weer piekfijn uit. Pappa en ik nemen het mamma niet kwalijk, want ze is nou eenmaal erg bezorgd over mij. Het komt gewoon door die stomme dokter!
Ik slaap nog steeds veel, behalve gisterennacht, want ik had een koudje gevat en lag de hele nacht te hoesten. Ik deed geen oog dicht, en mamma ook niet. Midden in de nacht kreeg ik zo'n hoestbui, dat pappa en mamma ervan schrokken. Ik maakte zoveel herrie, ze vroegen zich uit hoe zoveel lawaai uit zo'n klein jongetje kon komen. Pappa zei dat het hem deed denken aan een scene uit de film "Ferris Bueler's Day Off", waarin de hoofdpersoon zijn conrector opbelt om zich ziek te melden voor school, en om het nog wat erger te klinken alle knoppen van zijn synthesizer tegelijk openzet, zodat er een enorme herrie uit komt. De volgende dag waren we allemaal zo moe, dat we om vier uur 's middags naar bed zijn gegaan en tot zeven uur hebben geslapen. Het hoesten is nu gelukkig voorbij, tenminste, het ergste dan, want ik hoest altijd wel een beetje. Vanmorgen had ik al om zeven uur helemaal geen slaap meer. Maar pappa en mamma waren nog erg moe, dus toen is mamma omgekeerd gaan liggen, waardoor ik in een kommetje tussen pappa en mamma in kwam te zitten, zodat ik niet uit bed kon vallen. Ik heb trouwens een leuk nieuw spelletje bedacht: mamma bijten! Dan pak ik haar bij haar blote onderbeen als ze tv zit te kijken, en zet mijn tandjes erin. Mamma gilt het dan uit. Maar kennelijk bijt ik nog niet hard genoeg, want ik mag er gewoon mee doorgaan. Vanavond dus weer!

22-03-2005
Het is lente! En dat is te merken ook, want het weer is helemaal omgeslagen. Begin deze maand was het nog -20 graden celsius en dat is in twaalf dagen naar +20 gegaan. Dat is een record, niet alleen voor mijn leventje, maar aller tijden zelfs, heb ik me laten vertellen. Nou, ik vind het best. Hoe minder kleren ik aan hoef, hoe beter. Wat ik intussen ook beheers, is zelf van het bed af klimmen. Vroeger moesten pappa of mamma dat doen, en één keer ben ik eraf gevallen, maar nu kan ik het zelf. Heel voorzichtig laat ik me ervan af glijden, met mijn beentjes naar beneden. Erop klimmen is nog te hoog, maar bij de bank lukt me dat al bijna. Met mijn tandjes gaat het ook goed. Ik heb er nu vier boven en drie onder. Mamma zegt dat ze keurig op een rijtje staan, in tegenstelling tot sommige andere kinderen op de kinderopvang, waar ze scheef staan. Ze poetst mijn tandjes ook elke dag, dus misschien dat ik daarom zo goed lig bij de vrouwen ;-)
Ik ga nu trouwens drie dagen per week naar de kinderopvang in plaats van twee. Pappa zijn zaken gaan goed, dus dan kunnen ze dat wel betalen. Ik vind het leuk, want ik heb het altijd erg naar mijn zin daar (behalve soms op maandag, zoals vanmorgen). Ik loop de hele klas rond en probeer al het speelgoed uit, samen met mijn vriendje Mustafa. Als er grotere kinderen bij zijn wil ik daar ook me spelen en kruip ik ernaartoe, maar dan lopen ze soms weg, omdat ze me te klein vinden. Dat is wel irritant. Vandaag stond er trouwens een auto in de fik voor de school. Mamma schrok ervan, omdat ze dacht dat het misschien een bom was, maar gelukkig werd hij snel geblust en was er verder niks aan de hand. Gisteren zijn we niet naar opa geweest, omdat hij op vakantie is naar Spanje. Hij komt pas eind april terug, dus hij mist ook mijn verjaardag, helaas. Wat wel weer leuk was, was dat tante Laura vandaag even op bezoek kwam uit Spanje, samen met oma. Ze zei tegen pappa dat ze dacht dat ik haar niet zo aardig vond, maar dat moet een misverstand zijn, want ik vind haar juist wel aardig. Om haar gerust te stellen heb ik een poosje bij haar gezeten. Pappa liet ook nog ons nieuwe kunstje zien, dat hij me omhoog zwaait en dan ondersteboven met mijn schouders in zijn handen laat staan. Een eindeloos leuk spelletje vind ik dat!

03-04-2005
Ik ben een beetje koortsig. Sinds gisteren wijst de thermometer 40 graden aan, dus ik voel me niet zo lekker. Mamma was gelijk gestresst want die had gehoord dat kinderen met koorts de rest van hun leven debiel kunnen blijven, maar pappa heeft Dr. Spock erbij gepakt en daarin stond dat kinderen heel vaak koortsig zijn, meestal als aankondiging van een griep of longontsteking, maar dat het nog niet zo ernstig is als het kind verder normaal doet. En dat doe ik, dus hebben ze me een paracetamol-zetpilletje in mijn kont geduwd (lekker is dat, maar niet heus), mijn lijf wat gedept met lauw water en hebben we het verder maar een beetje rustig aan gedaan vandaag. Gewandeld en tv gekeken. Niet naar De Lier geweest, want opa zit nog steeds in Spanje. Had ik al verteld dat ik nu los kan lopen? Ja, dat kan ik. Deze week was het opeens zover, mamma riep pappa, zette me neer, liep achteruit en ik liep zomaar twee meter naar haar toe. Trots dat ik was! En pappa en mamma ook natuurlijk. Daarna hebben we dagelijk geoefend. Ik loop nog steeds een beetje te waggelen, maar ik denk dat het helemaal goed komt voordat we volgende maand naar Taiwan vertrekken. Er was ook minder goed nieuws: mamma heeft haar eindtoets op school waarschijnlijk niet gehaald. Afgelopen woensdag moest ze laten zien hoe goed ze nu kan schrijven, lezen, luisteren en spreken, maar ze denkt dat ze het laatste onderdeel niet gehaald heeft. Ze was erg teleurgesteld, want ze vond de oefeningen niet eens zo moeilijk. Dus nu moet ze waarschijnlijk staatsexamen doen voor 'spreken', later dit jaar. Wat wel weer leuk nieuws is, is dat pappa door Ronald en Jolanda gevraagd is om getuige te zijn op hun huwelijk in september. Hij heeft natuurlijk ja gezegd, maar hij moet wel even een nieuw pak gaan kopen dan, want uit zijn oude pak is hij uitgegroeid met zijn dikkke buik. En wat ook leuk is, is dat ik nu zelf op de bank kan klimmen!

07-04-2005
Het gaat opeens niet zo lekker meer. Van de ene op de ander dag is mijn humeur tot onder nul gezakt. Pappa en mamma herkennen me bijna niet meer terug zeggen ze, ik loop constant te krijsen en ben om de haverklap pisnijdig. Ik bonk met mijn hoofd op de grond, of gooi mijn hoofd naar achteren, of hang tegen pappa of mamma aan terwijl niets wil, slaap slecht, word schreeuwend wakker, het is doffe ellende. Ik weet niet hoe het komt, ik voel me gewoon klote. Zodra de koorts eergisteren over was, begon het. Maar in tegenstelling tot vorige 'hangperiodes', zoals ze dat schijnen te noemen, lukt het nu bijna niet om me tot bedaren te brengen. Alleen aan mamma's borst, en heel af en toe als pappa of mamma met me spelen, kalmeer ik wat. Pappa en mamma hebben "Oei, ik groei" erbij gepakt en daarin stond dat het bij alle baby's voorkomt rond het eind van het eerste levensjaar. Nou, dat zal best, maar ondertussen voel ik me nog niet beter. Dit schijnt een paar weken te kunnen duren. Ik hoop het niet, want dit is niks! Gelukkig was er ook nog goed nieuws, heel goed nieuws zelfs: mamma heeft haar profieltoets toch gehaald. Tot haar verbazing bleek ze toch niveau 2 gehaald te hebben voor het onderdeel 'spreken'. Mamma was erg blij en pappa natuurlijk ook, want nu kan ze straks in september moeiteloos met de mode-cursus gebinnen. Meer heb ik niet te melden vandaag. Overmorgen ben ik jarig, ik hoop dat ik er een beetje van kan genieten :-(

09-04-2005
Jarig!!! Sjongejonge wat is dat snel gegaan zeg, mijn eerste levensjaar zit er gewoon alweer op. En wat een leuk jaar was het! Als de rest net zo leuk wordt, zit ik gebakken. Vandaag was trouwens ook erg leuk, we hebben mijn verjaardag gevierd met twee hele mooie taarten (allebei met één kaarsje erop, die ik met een heel beetje hulp van mamma heb uitgeblazen), veel bezoek en veel kadootjes. Vooral met de "dansschuur" van ome Leon en tante Maribel was ik erg in mijn nopjes. Dat is een plastic huis waar je op de schoorsteen kunt rammen en dan gaat er van alles bewegen en muziekjes draaien, met een paar leuke poppetjes erbij. Mijn bovenbuurmeisje Hilaria vond hem ook tof, we hebben er samen mee zitten spelen. Toen de visite weg was, heb ik nog een half uur op die schoorsteen zitten rammen. Maar ook de andere kadootjes waren leuk: een leesboekje, kleren en een racewagentje. En natuurlijk van pappa en mamma een heel mooi voetbaltenue van Ajax! Behalve ome Leon en tante Maribel waren ook oma en Jan, de bovenburen en Pan met haar man Brian en twee kinderen er nog, de kamer zat tjokvol. En tante Laura, tante Pia en opa belden nog en ik kreeg een mooie kaart van mijn drie nichtjes Evelien, Diana en Lotje. Van mijn slechte humeur had ik helemaal geen last, maar 's avonds stak het toch de kop weer op, tot mamma's verdriet. Nou ja, je kunt niet alles hebben. Zojuist ben ik in bad geweest en heb ik op de komode mijn piemeltje eens uitgebreid onderzocht, want dat leek me wel eens tijd worden, nu ik één jaar ben. Pappa stond ernaar te kijken, hij stond zich te bescheuren. Ik ook, want ik vind het een bijzonder interessant dingetje. Vanmorgen heb ik trouwens ook nog iets anders belangrijks gedaan: mijn nieuwe site opgestart! Van deze oude site zijn alle 12 de maanden nu vol, dus ik moet op zoek naar nieuwe ruimte. Het is een weblog geworden, want daar kan ik mooi plaatjes en tekst combineren. Hij heet "Kim's Plog", Wil je 'm zien? Klik hier! Bedankt voor jullie aandacht, mijn eerste levensjaar is bij deze afgelopen. Doei!!!